„A gdy nadeszła pora, [Jezus] zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim. Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał». […] Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» Tak samo i kielich [wziął] po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana»” (Łk 22, 14.19-20).

Góra Tabor - Zatrzymać się, słuchać, przemieniać Fotografie, wklejane przez nas do rodzinnych albumów ze zdjęciami, zatrzymywały czas. Lubimy do nich wracać, bo przypominają nam chwile szczęśliwe. Pierwszą Komunię Świętą, zjeżdżanie na sankach, wakacje nad morzem, posiłek z przyjaciółmi z widokiem na góry… 

Królestwo Boże, które głosił Chrystus, to zupełnie inne królestwo, niż wszystkie ziemskie królestwa. Oznacza ono aktualne panowanie Boga w całym wszechświecie. W tym Królestwie panuje sprawiedliwy Pan - Król, jakiego jeszcze nigdy nie było. Sprawiedliwe panowanie tego Króla, nie polega na sądzeniu, wyliczaniu błędów, czy grzechów, lecz na szczególnej opiece nad wszystkimi ludźmi, przede wszystkim: biednymi, słabymi i potrzebującymi.

Wysłuchajmy Ewangelii która jest źródłem przeżywanej przez nas dzisiaj tajemnicy różańcowej:

Tajemnice światła, które wprowadził do modlitwy różańcowej św. Jan Paweł II, dotyczą publicznej działalności Jezusa Chrystusa. Jest to trzyletni okres Jego życia, kiedy nauczał ludzi, dokonywał wielu znaków i cudów oraz – co najważniejsze – prowadził swoich uczniów i wyjaśniał im cel przyjścia na ten świat. Wcześniej przez trzydzieści lat Chrystus prowadził życie ukryte, które niczym szczególnym nie wyróżniało się od życia przeciętnego Izraelity. Tajemnice światła rozpoczynają się od chrztu Jezusa Chrystusa w Jordanie. Jest to moment rozpoczęcia publicznej działalności, a także objawienia się Trójcy Przenajświętszej. Zatrzymajmy się przy tej tajemnicy i rozważmy jej znaczenie. Przede wszystkim znajdźmy odpowiedź na pytanie: dlaczego Chrystus przyjął tzw. chrzest janowy i co to dla nas oznacza?

„Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy”. Maryja z Józefem rok za rokiem pielgrzymowali do Miasta Świętego, trochę podobnie jak my rok za rokiem pielgrzymujemy na Jasną Górę, do Matki, „zwyczajem świątecznym”. Pielgrzymowali z Panem Jezusem za rękę, serce przy sercu. A mimo to – już po święcie, gdy wracali, Pan Jezus im się zapodział. To musiała być dość trudna sytuacja – zgubić dziecko, takie Dziecko. I zauważyć to dopiero po pewnym czasie. Rodzina Święta wybrakowana – mimo tego, że czuwały nad nią anioły i gwiazdy betlejemskie. Bo można być bardzo blisko Boga – jak Józef i Maryja – a zgubić Go pośród tłumu różnych spraw.

W rozważaniu Części Radosnej Różańca św. „stajemy” dzisiaj w obliczu tajemnicy Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni. Oczami naszej wyobraźni możemy dostrzec wnętrze jerozolimskiej świątyni, maleńkiego Jezusa na rękach Maryi i Józefa, starców Annę i Symeona.

Kolejne kilometry za nami. Pokonujemy je, aby dotrzeć do celu. Cel nas napędza, wydobywa z  nas nagromadzone i wypracowane siły, które wykorzystujemy także do tego by pokonywać przeróżne trudności, które na każdej drodze występują. Łagodniejsze, bądź trudniejsze, zaskakujące lub przewidywalne, ale są i trzeba sobie z nimi radzić. 

Druga tajemnica radosna Różańca Świętego – to zaproszenie na szczególną drogę pielgrzymowania. Zanim Maryja wyruszyła w drogę miała szczególne spotkanie i przekazaną misję. W Nazarecie Anioł Gabriel zwiastował Jej nowinę, na którą czekały całe pokolenia. Spełniło się to, co zapowiadali prorocy „Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emanuel tzn. Bóg z nami”.

Przyjęcie, adopcja, wola Boża w kontekście „Z Maryją wierzę w Jezusa Chrystusa” - tajemnice różańca, dziękczynienie za kanonizację Jana Pawła II