Królestwo głoszone przez Chrystusa jest tym, które objawi się w pełni na końcu czasów. Dlatego jego przyjścia już tu na ziemi wyczekujemy wszyscy z nadzieją. Gdy ono nadejdzie ostatecznie, dokona się zbawienie a także zmartwychwstanie ludzi. Jezus mówiąc o bliskości królestwa Bożego pośród nas uczył, , że zwycięstwo Boga jest blisko, że Bóg nadchodzi i staje wprost przed każdym człowiekiem, pierwszy wychodząc na spotkanie.

Jezus mówiąc o Królestwie, pokazywał, że ono już jest pośród nas, ponieważ: „niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą; umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię”. Królestwo Boże jest tam, gdzie objawia się potęga i moc Boga, które walczą ze złem w sposób ostateczny i zwycięski. Jezus mówił o tym wielokrotnie, na różne sposoby m.in.  w słowach: „ Jeśli ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was Królestwo Boże”.

 Potwierdzeniem nadejścia Królestwa Boga były i są chociażby uzdrowienia, które Jezus czynił. Są to  znaki otwarcia życia wiecznego dla wszystkich ludzi. Wszyscy ci, którzy uwierzyli i wierzą słowu Jezusa Chrystusa, już uczestniczą w życiu wiecznym. Dlatego wiara w Jezusa i w panowanie Jego królestwa, jest wejściem w życie wieczne. Posyłając Jezusa Bóg Ojciec w Duchu Świętym pokazuje nam, że panuje nad światem, szatanem i złem, że przebacza nam grzechy i uzdrawia nas z wielu chorób. To są znaki mówiące o Królestwie Bożym, które prawdziwie nadeszło i trwa pośród wszystkich ludzi.

W Osobie Jezusa, w Jego słowach i czynach poznajemy początek Królestwa Bożego, czasy zbawienia, czasy ostateczne. Dla nas, wraz z przyjściem Jezusa na ziemię, rozpoczęła się nadzieja na życie wieczne. Stąd, ci wszyscy, którzy są uczniami Jezusa, mają powody do radości, ponieważ uczestniczą w tym, co pragnęli słyszeć i widzieć prorocy  Starego Testamentu.

 Początki Królestwa Bożego są może niejednokrotnie niepozorne i pełne trudności. Mimo tego, że wzrasta ono powoli, to Bóg jednak daje wzrost, rozkwit i ostateczne wypełnienie. Bo Bóg jako Pan i Król świata, zmienia bieg historii, swoją wolą obejmuje wszystkich ludzi, oraz niszczy władzę szatana.

Żeby wejść do Królestwa Boga, trzeba o to prosić, najbardziej jednak trzeba osobistego nawrócenia. Królestwo Ojca, jak mówił Jezus, będzie zapłatą za dobre czyny człowieka. To sprawiedliwi a więc dobrze czyniący, ludzie będą żyli w Królestwie Boga, które dla nich zostało przygotowane od początku świata.

Trzeba nawrócenia, a nawrócić się, to:  pokutować, opamiętać się, zmienić sposób myślenia, zawrócić ze złych dróg i wejść na tę właściwą.

U początku tego wezwania, konieczna  jest świadomość, bycia grzesznym i słabym człowiekiem. I tu pojawia się zaproszenie Boga, by doświadczając przebaczającej miłości Jego względem nas, okazywać te miłość także wszystkim ludziom.  Im bardziej wrażliwi jesteśmy na ból drugiego człowieka, im więcej w nas czułości wobec niego - szczególnie przez szukanie przebaczenia lub naprawienie krzywdy, tym większe są nasze „kwalifikacje” do bycia w Bożym Królestwie. 

U początku nawrócenia konieczna jest przede wszystkim zmiana myślenia, łącząca się z uznaniem dotychczasowego często sposobu rozumienia wielu spraw błędnie a niekiedy nawet wprost źle.

 Nawrócenie powinno się zawsze łączyć  ze zmianą postępowania, na co dzień, z odnową życia i wreszcie z porzuceniem grzechu. Między człowiekiem a Bogiem jest przecież więź osobowa, która może być zerwana właśnie przez grzech, lecz naprawiona przez nawrócenie i pokutę.

Człowiek jest więc powołany, by rękami, umysłem i sercem współpracował w szerzeniu królestwa Bożego na świecie. Odpowiadajmy na to zaproszenie i zadanie, które przed nami stawia Bóg. Niech nasza praca na rzecz Bożego  królestwa przyczyni się do tego, że i my kiedyś się w nim znajdziemy…

ks. Waldemar Pozlewicz TChr.