Moi Drodzy!

          Trwamy na naszym pielgrzymim szlaku. Oto kolejny dzień pielgrzymowania. Pragniemy dzisiaj rozważyć kolejne wezwania
z litanii loretańskiej. Dzisiaj mamy pewną kumulację gdyż chcemy pochylić się nad aż siedmioma wezwaniami! Dlatego też każde z nich będzie ukazane dość krótko i zwięźle.

          Pierwsze z nich to wezwanie: Królowo Patriarchów. Słowo patriarcha składa się z dwóch członów: pater (ojciec, założyciel)
i archos (pierwszy). Patriarcha zatem oznacza założyciela rodu, plemienia, oznacza osobę, która panuje i ma władzę. Według Pisma św. Patriarchowie (np. Adam, Noe, Abraham, Izaak, Jakub,…) byli umiłowanymi przyjaciółmi Boga. Bóg osobiście powoływał ich
i wyznaczał im wzniosłe zadania. Bóg im się objawiał, przyrzekał im swoją opiekę, obdarzał ich licznymi przywilejami. Patriarchowie zaś byli figurami zapowiadającymi Mesjasza – Jezusa Chrystusa, mieli ogromny autorytet wśród ludu, a lud liczył się z ich zdaniem, nie rzadko lękał się ich, tak jak samego Boga.

          Patriarchowie stali się praprzodkami Jezusa Chrystusa, który przez swoją ludzką naturę jest potomkiem Patriarchów. Jednakże jako Bóg wcielony, założyciel nowego, odkupionego ludu Bożego jest Królem Patriarchów (Ps 109,1; J 8,56), a przez ten fakt Maryja – Jego Matka jest Królową Patriarchów. Ona Niepokalana Dziewica, która zrodziła Głowę nowego ludu Bożego stała się Królową Patriarchów.

Drugim wezwaniem jest wezwanie: Królowo Proroków. Słowo prorok (z hebr. nabi) oznacza osobę, która  ogłasza, mówi w czyimś imieniu. W Biblii oznacza osobę, która obwieszcza wolę Bożą, mówi
z Bożego nakazu. Prorok otrzymywał od Boga powołanie i misję (np. Izajasz, Jeremiasz) niezależne od jego cech osobowości. W snach, widzeniach Prorok poznawał naukę Bożą, aby potem przekazywać ją poszczególnym osobą lub całemu ludowi. Ostateczną misją każdego Proroka była zapowiedź Króla Proroków – Mesjasza
(Jezusa Chrystusa).

Wśród Proroków były też Prorokinie (Miriam – siostra Mojżesza, Debora) lecz Maryja przewyższa ich wszystkich gdyż, tak jak wspomnieliśmy Prorocy zapowiadali Króla Proroków i torowali jemu drogę, a Maryja poczęła Króla, zrodziła, wychowała i była Jego główną współpracownicą. Sama przekazywała proroctwo poprzez spotkanie
z Elżbietą, Zachariaszem, Anną, Symeonem. Sama wypowiadała proroctwo o tym, co się w niej dokonało i dokonywać będzie (hymn Magnificat). Słusznie więc możemy i powinniśmy Maryję nazywać Królową Proroków gdyż to w niej Bóg wypełnij obietnicę, którą zapowiadali Prorocy i sama stała się Prorokinią.

Kolejnym wezwaniem jest wezwanie:  Królowo Apostołów.
W klasycznej literaturze greckiej słowo Apostoł oznaczało dowódcę floty wojennej lub załogę okrętu. Tylko Herodot utożsamia apostoła
z posłańcem. W rozumieniu chrześcijańskim apostoł to właśnie wysłaniec Chrystusa, zwiastun Ewangelii (Dobrej Nowiny). Pan Jezus ustanowił swoje kolegium nazwane gronem najbliższych uczniów czyli Apostołów. On sam ich wybrał i wezwał po imieniu, a następnie oni przebywali z Nim i przypatrywali się misji Mistrza z Nazaretu, aby
w końcu zostać posłanymi do świata i głosić Jego imię. „Godność Apostołów – jak pisze ks. Józef Kutnik - była zatem charyzmatem
w ogólnym tego słowa znaczeniu, łaską trwałą, nieograniczoną czasem ani miejscem, daną dla dobra całego Kościoła”. Władza, którą otrzymali pierwsi Apostołowie nie zniknęła wraz z ich śmiercią gdyż jest związana urzędem, a nie osobą i dlatego przez wkładanie rąk Apostołów na kolejne osoby, była im przekazywana.

Maryja staje się Królową Apostołów ponieważ właściwie nieustannie przebywała z gronem Dwunastu, trwała z nimi na modlitwie w Wieczerniku, wspierała, a podczas krzyżowej męki Syna dała im najpiękniejszą lekcję wiary i wytrwałości. Zaś przez wydarzenie z pod krzyża gdzie Pan Jezus powierzył Maryję św. Janowi jako Matkę, staje się Królową Apostołów (w szerokim tego słowa znaczeniu) czyli wszystkich tych, którzy pragną głosić naukę o Jezusie Chrystusie aż po krańce świata.

Wezwanie: Królowa Męczenników. Słowo Męczennik pochodzi od łacińskiego słowa martyr, które znaczy tyle co świadek. Męczennicy to świadkowie Chrystusa, którzy dla Jego imienia przelali krew. Krew jest siedliskiem życia, a Panem życia jest tylko Bóg dlatego ci wszyscy, którzy przelewali krew za Chrystusa oddawali Jemu największy dar czyli swoje życie i składali Jemu najwyższy wyraz czci, chwały
i oddania. Jezus jest najwyższym wzorem i źródłem męczeństwa. On sam przeszedł niewyobrażalną drogę męki od Ogrójca aż po Kalwarię. On uzdalnia tak wielu ludzi do złożenia świadectwa wiary właśnie poprzez męczeństwo. Dlatego męczeństwo to heroiczna cnota i siła dana od Boga, która ma pomóc zasiewać ziarna Królestwa Bożego na ziemi. Na glebie zroszonej krwią męczenników nieustannie wyrastają błogosławione owoce nawróconych ludzkich serc.

Maryja jest Królową Męczenników. Dlaczego? Przecież umarła śmiercią naturalną. To prawda ale prorok Symeon zapowiedział, że jej duszę przebije miecz boleści, a poprzez swoją postawę na Golgocie wzięła udział w męczeństwie swojego Syna dając najpiękniejsze świadectwo wiary i wytrwałości. Tradycja wymienia nawet siedem boleści Maryi (1. Proroctwo Symeona, 2. Ucieczka do Egiptu, 3. Poszukiwanie zagubionego Syna, 4. Spotkanie z Synem na drodze krzyżowej, 5. Ukrzyżowanie Syna, 6. Przebicie boku martwego Syna na krzyżu, 7. Zdjęcie ciała Syna z krzyż i złożenie do grobu) i nazywa Maryję Matką Bożą Bolesną (wspomnienie 15 września).

Wezwanie Królowa Wyznawców. Kanon Rzymski zawierał tylko dwie kategorie świętych: apostołów i męczenników. Litania do Wszystkich Świętych dodała dalsze kategorie świętych: papieży, biskupów, doktorów Kościoła, kapłanów, zakonników, pustelników, dziewic. Te wszystkie osoby określono mianem łacińskiej nazwy confessor czyli wyznawcy. Rzeczownik confessor oznacza taką osobę, która swoje wewnętrzne przekonania przejawia na zewnątrz w słowach
i czynach. Wyznawca zatem w znaczeniu chrześcijańskim to ten, który na zewnątrz przyznaje się do Jezusa Chrystusa. Pierwsi ale
i współcześni Wyznawcy Jezusa są dla ludzi swoistymi wzorami
i przykładami do naśladowania. Bardzo często więc Wyznawcom przypisywano funkcję pedagogiczną. Byli i są wzorami wiary, a ich życie stawało się drogowskazem dla wielu, stawało się swoistym akumulatorem w Kościele, który napędzał życie wspólnoty Kościoła.

Maryja jest nazywana Królową Wyznawców gdyż jest najdoskonalszym wzorem świętości i stoi na czele wszystkich Wybranych = Wyznawców.

Wezwanie: Królowa Dziewic. Dziewictwo stanowi fizjologiczną
i moralną doskonałą całość, pełność, nienaruszoność pierwotnego stanu
(ks. J. Kutnik). Dziewictwo jest świadomym i dobrowolnym oddaniem się Bogu co do duszy i ciała. Pan Jezus nie nakazywał dziewictwa nikomu ale polecał je jako radę. Stan ten niejako stanowi antycypację stanu w świecie przyszłym. Ludzie żyjący w dziewictwie zdobywają cnotę czystości i zaślubiają się Chrystusowi. Zachowują ten stan również na życie w niebie.

Królową wszystkich świętych Dziewic jest najświętsza Maryja, która sama pozostaje Świętą Dziewicą nigdy nieskalaną, a jednocześnie Matką Syna Bożego. Przez zasługi Jezusa stoi na czele świętych Dziewic.

Wezwanie Wszystkich Świętych. To właściwie inwokacja podsumowująca. Pojawiła się po raz pierwszy w litanii do Wszystkich Świętych i była związana bardzo ściśle ze wspomnieniem Wszystkich Świętych. W XIV wieku na Zachodzie rozpowszechniła się uroczystość wszystkich zmarłych wiernych ustalona na 2 listopada, uroczystość Wszystkich Świętych nabrała nowej treści eklezjologicznej. Oto Kościół pielgrzymujący na ziemi wzywał Kościół uwielbiony, tryumfujący w niebie i pomagał Kościołowi cierpiącemu w czyśćcu.

Maryja jest Królową Wszystkich Świętych: tych kanonizowanych figurujących w ogólnym kalendarzu liturgicznym i w kalendarzach lokalnych ale także tych , którzy nie zostali  kanonizowani. Wzywając Maryję w tajemnicy Królowej Wszystkich Świętych zapraszamy jednocześnie wszystkich mieszkańców nieba, w którym Maryja jest Królową, a Jezus Chrystus Królem.

ks. Łukasz Śniady